Yüzlerimize prangalar vurulmuştu
Yalana teslim olmadık
hırsıza, soysuza, hesap günüydü beklediğimiz
tek korkumuzdu bu soyguncuların yargılanmaması,
cehaleti ödüllendirilen bir halktı karşımızdaki soygun düzeninin
jandarması,
yani gizlenmişti karanlık bir başka karanlığın ardına,
yüzlerimizde prangalar
öfke ve nefretin soluğu yapışmıştı ufkumuza
yaşama sevgimizi ellerimizden alan bir kafa dağlıyordu umutlarımızı
eriyorduk gün gün
bir zalim ses binler olup saldırıyordu tüm duyularımıza
sağırlaşmamıza ramak kalmışken
bir gülümseyişe uyandık
gün olup durdurduk utanca ve yılgınlığa teslim olmuş tüm zamanları,
sabır ve sabah ektik her karanlık gecenin ardına,
birbirimizden habersiz yalnızlığın çaresiz gücüne saklanmışken
ellerimize saklı sevdaları toprağa paylaştırırken
gün olup doğduk yenik zamanların utancından
sevgimiz ve insanlığımız avuçlarımızda
ışımaya başlar mıyız yeniden?
K.Murat Çevik
1 nisan 2024, İzmir