Murat Çevik

Kara bir bulutla sıvanmıştı güneşi ülkemin,
ayıbını saklarken
bir umut varettik
sevgimizle sulanmış bir bahçeden
baktık evrene
bir de güneşe,
yüzümüze bir aydınlık dokunur diyerek
baktık korkusuzca
bulutun lekesini silmeye çalıştık
denedik,
aşağılanmadan yaşamak uğruna,

Ne var ki,
giysisini değiştiremedik ülkemin
bir sıkıntılı soluk altında saklandı ömürler
kaç gece gündüzleri içti
kaç acı bahar saklandı saçlarımın arasına
yorgun bir umuttan korkmadılar
geriye yine öfkeleri kaldı
bir de nefretleri.

Kirlettiler ülkemizi
ve binlerce bembeyaz yüreği
zaman yoksullaştı
içinde bir kesit sevgi
bir kesit umut
bir kesit öfke ile

zaman yoksullaştı
yurdumun üzerindeki kara yosun
korudu zamana sakladığımız, soluğunu cesaretimizin,
zaman yoksullaştı
güneşsiz ülkemde.

K.Murat ÇEVİK
24.03.1996, İstanbul

Dağların gözyaşından bir duyuş
oluk oluk bir tarih solunuyor,
sanat ve toprak birarada yudumlanmış
her dalında bir umutlu yükseliş,
her dalında bir erdemli bakış saklanmış, ağaçlardayım,
bir kışa benzer
bir yaza
gün soğuktan sıcağa
gün geceden gündüze
gün kardan gelinciğe uzanmış.

Yaralı bir yüreğe en iyi ilaçtır özgürlüğün kanat sesleri,
uçmak, uçamadan alabilmek o tadı şimdi
Sümela’nın eteklerinde 4.yüzyıldan 20.yüzyıla
nasıl bir dokudur tarih,
hangi duygular kalmıştır soğuk taşların arasında

Bilebilir miyiz ki;
güçlüklerin, zorlukların yılgın insanlarını,
alın terini ve canını yitiren insanlarını.

Bilebilir miyiz ki;
nedenlerini,
zorun gizlendiği yaşamların,
tarih, insanı anlamaktır oysa.

Görüyorum ki her zaman bir şeylerini saklamış insanlık
Sümela’nın taşlarında umut
Sümela’nın taşlarında korku
Sümela’nın karanlığında resim ve şiir
binlerce merhaba yüzyıllar öncesine.

K.Murat ÇEVİK
19.03.1995, Sümela, Trabzon

Kederli değil, küskünüm
acılı değil, bitkin.

Çaresiz yaşanacaktı;
akşamı erken inen gün,
yoksa bir tebessüm acısını nasıl bırakabilirdi yüreğe.

Bir satıra sığınmak şimdi,
ardına anlamı güç bir sözcük alarak
bir satıra sığınmak şimdi
okumaktan yorgun düşmeyen biri görebilsin yeter.

Yeter ki
bir anlatı kalabilsin yarınlara
içinde sevgiyi katık eden gözyaşı bulunan
içinde öfkeden,
içinde nefretten iz bırakmayan.

K.Murat ÇEVİK
23.02.1995, Ordu