Murat Çevik

Kendimi bildim bileli düşüncenin suç, düşünenin suçlu olduğu bir dünyada ödünç alınmış bir solukla tutunduğum, hayat!
her daim beni sorguladın ya ,sıra bende artık;

yaşamının her anının gece olması nedir bilir misin
karanlık bir el , gözlerini kapatmaya yeminli
sözlerin kelepçeli, bakışların tutsak
kah dalgalara saklamışsın gözyaşlarını
kah toprağa sözlemişsin baharlara aç tohumlarını;

yaşamın dışında var olma nedir bilir misin
ürkek bir tavşan gibi,
kaçtığı için korkunun takibinden yorgun düşen,
yenik zamanlarla kadehi taşan umutsuz bir yudumsun,
zulüm ormanında kayıp bir güneş misali
izlerini saklamış toprak hesabını tutamazken kayıp sözcüklerin
kah acılara ,kah öfkeye söz geçirememişsen bunca yıl
yorgunluk nedir ki yokluk yanında;

özlemek iyiden yana, barıştan yana, özgürlükten yana, güzelliklerden yana her dokunuşu,
yüreğini aralayabilmek doğru zamanda açan her çiçeğe,
dağlara türkü ekip, umut biçmek ;
gelmiş geçmiş tüm şiirlere basarak çıkmak arşa,
gülümseyişlerimizi yaşatan ozanlara karışarak,
zalimin zulmüne boğun eğmeden yaşanmış tarihin önünde ilikledik düğmelerimizi yalnızca;
boyun eğmeyenlerle birlikte doğduk yüzyıllar öncesinde
birlikte sorgulandık
birlikte asıldık
ve birlikte ektik sloganlarımızı dağlara,

anlamak her gün doğumunda
bizden alacaklı hayatın önünde diz çökmüş bakışları
hem korkak, hem de umutsuz olunmaz ki,
hem sabah, hem de tutsak bir gece olunmaz ki,

yarın soluğunu verdi buğulu tüm pencerelere,

öfke ve nefretten başka bir diyeceği olmayan korku imparatorluğu
belli ki cehalet ve korku paydasını daha fazla yaşatamayacak,
önüme arkama baktığımda gördüğüm karanlığın korkan soluk sesleri , şimdi yalanlarınızla baş başasınız;

yarın araladı umudumun penceresini,
sonsuz ve sonrasız tutsaklığıma ara verecek zamanı beklerken
yüreği sevgi kokan gülümseyişler girdi koluma
gölgelerimiz yetti aydınlatmaya karanlıkları,
bir türkü olalım yarınlara ,sevgi ve barışı anlatan
avuçlarımızda sakladığımız tüm tutsak sözcükler
bir şiir olup yağsın akşamlarımıza..

K.Murat Çevik
13 mayıs 2023, İzmir

Yol arkadaşım
canımın cananı oldun

eksilmişti ekmek ve umut
eksilmişti sevgi ve aşk
eksilmişti dokunuşu baharların
yağmurlar toprağa ulaşamazken
şiirler eksik sözcüklerin ardına düşmüşken
sonbaharların yapraklarından aldığı hayat gibi
toprağın açlığında doğarım
bir sabahın soluğu olurum kollarında,

canımın cananı oldun

yalnız kalmış akşamlar çiziyor bulutların resmini
buğulanmış geleceğin ortasında bir kızıl gül olup
gülümseyiş ekliyorsun bakışlarıma
o an şiir olup dikiliyorum öfkelerin karşısına
bir sözcüğün etrafına kuruyorum yaşamlarımızı yeniden

öfke bedenimi sardığında
karanlık cücelerine yenik düşmemişsem
gülümseyişine sarıldığımdandır
sevgi senin ellerinden başlayacak değiştirmeye dünyayı

canımın cananı, yüreğime sarmışım kokunu…

K.Murat Çevik
12 ocak 2023, İzmir

Kanatlarımın gökyüzüne bıraktığı kocaman bir iz oldun
yaprak seslerine uyanırım her 3 Eylül’de
doğduğun güne ve ellerime bırakıldığın ana giderim bir solukta
bedenime sinmiş kokunla yunarım

sen kendi kanatlarını çırptığın bir gökyüzü olurken
sana kardeş olmuş tüm kelebekler soluğumla renklenirken
ben denizlere dalga olurum

ufkum aydınlık bakışınla ışırken
yorgun yüreğime taşınır umutlarımı doğuran sabahlar
bir yanım yaprakların çığlıklarını saklamaya çalışırken
bir yanım gülümseyişi olur sonbaharların

dokunduğun hayat
seni gülümseten bir bulut olsun
dokunduğun hayat
içinde sevgilerin sonsuzluğa dönüştüğü bir öykü olsun
dokunduğun hayat
bir ressamın anlamlandırdığı şiir olsun
sözcüklerime saklı yarınlar sana yoldaş olsun
yolun sevgi olsun
yolun çare olsun, gülümseyişleri buğulanmış tüm insanlığa..

K.Murat Çevik
3 Eylül 2022, Bodrum

Ufkuma bir çizgi daha eklenir ,
eskirim az daha
yaş artarken ömür iniştedir,
bakışlarımı taşıyan bir kelebeğin kanadında yol alırım
dalgalara saklı rüzgarlara sokulurum
bir satır ararım söylenememiş sözlerime
ve eksikliğin ertelenmişliğin yorgunluğu oturur göz kapaklarıma,

yaşam iki yönlü yol almaya devam eder
avuçlarınızdadır kazandıklarınız ve kaybettikleriniz
avuçlarınızdadır eksikliği yaşanmışlıkların
avuçlarınızdadır öfkeleriniz
umutlarınız
avuçlarınızdadır korkusu yalnızlığınızın
avuçlarınızdadır kanamış tüm sözcükler
umutlara konulmuş tüm yasaklar
avuçlarınızdadır erken sarf edilmiş tüm cümleler
gidilememiş tüm yollar,
söylenememiş tüm türküler,
bir ömrün ağırlığını taşımaktan yaşlanmış eller
Balaban’ın çizdiği gibi yaşamı yaratan eller,

bir cesur
bir yorgun yürek
yaşamıma dokunmuş tüm ozanları ufkuma yazmaya başlar
sözcükler ve dizeler çarpar yüzüme art arda
yaşamımı anlamlandıran tüm kavgalar ve sevdalarla buluşurum
yüzüme yansıyan gülümseyişlerine tutunurum
kah dalgalar, kah rüzgarlar, kah yağmurlara saklı gözyaşlarım,
kah dostların yüreklerinde çınlayan kahkahalarım,
bir yer daha edinirler bedenimde,

bir çizgi de ben eklerim ufkuma
yorgun umuduma
yasaklanmış hayallerime bakarken,
sevgisini yaşamıma katık ettiğim tüm yüreklere sokulurum minnetle
sevdalarımızı saklayan bir buluta kanat çırpan kelebek olurum,
kanatlarında renklerimi yaşatacak.

K.Murat ÇEVİK
14 Ağustos 2022, Bodrum

Yüreğine tutunduğum dağların aydınlattığı
bir akşamlık umut
bir yudumluk sevgi ile harmanlamıştım yolumu,

acıyı ve sevdayı beraber öğrenmedeyken
yorulmuş bir ufuk bağrına basmışken sözcüklerimi
ışığa dönük gözlerimin sorgusuna tutsaktı yolum,

yolum,
can hıraş haykıran bir sabahın soluğuna saklanmışken baharlar
ellerimden alınmış hayatların kayıp gözyaşları
yağmur olup toprağa vurmuştu öfkelerimi,

yaşamıma dokunanlar kadar, yaşamımdan kopanların birlikte
sahne aldığı bir film şeridi gibiydi yolum,

konuk oldu geceme esirliğim
bir sorgudur başladı
yüreğimi çırılçıplak soyana dek durmaksızın
ardından gözlerim alındı sorguya, ellerimde,
bedenimde yanıt verebilecek tüm organlarım
başladı yüzleşmeye ben olmaya hala alışamamış bilincimle,

yolum,
sevdası yitik karanlıklara terkedilmiş kayıp gülümseyişleri ararken
dikildi önüme
yorulmuş dalgaların suya saklı sessizliği gibi
suskun bir sabahı ardımdaki rüzgara sözleyerek
bir kelebeğin kanadına bağlandım,
haykırışlarımın suskun yarını düştü geceme..

K.Murat Çevik
28 aralık 2021, İzmir

Dokunuşuna uyanırım yaprakların
bir ormanın feryadı çarpar camıma
canların çırpınışları dumanların arasında bir resim olmuştur
bulut olaydı gözyaşlarım alevlere,

kalbime kazınmış doğanın haykırışları
çaresiz feryatları binlerce yaşamın alır ömrümü bu kez de
ve ben bir kez daha karşı pencereyim
ve ben bin kez daha acılarıma tutsak yangınların seyircisiyim,

bu gökyüzü
uçsuz bucaksız maviliğine yaslandığım
umutlarımı sakladığım enginlik
cesaretimi sorgularsın bilirim,

oysa ben
acılarını, öfkelerini, ertelenmiş duygularını
harmanlayıp sevgiye dönüştürmeyi öğrenmiş bir karşı pencereyim,

oysa ben cümleleri eksik kalmış
sayfaları boş kalmış bir şairin kitabıyım,

ormanları yitik toprağın gözyaşıyım
alevlerin utanca boğduğu gökyüzünün hıçkırıklarını saklayan karşı
pencereyim bir kez daha,

karşı pencereyim bir kez daha
hayatın perdesini yırtıp atan
alevlere saklı gözyaşıyım,
sözcükleri yitik
sözleri yorgun
bakışları yenik

karşı pencereyim
hıçkıra hıçkıra ağlayan toprağın sağırlaştırdığı..

K.Murat Çevik
13 ağustos 2021, Bodrum

Beslendikleri öfkenin adıdır alevler
yarattıkları cehennemin adı,
alevler,
sağır yüreklere saklı alevler
utanmaz ellere sözlü alevler
sevgisiz gözlere vurgun alevler

ufkuma düştü silinmez bir leke
hüzün dolmuş ciğerlerim
çaresiz gözyaşlarımla doldurdum
soluksuz gecelerimi

yangının sesini duyar mısınız?
doğanın hıçkırıklarını,
alevlerin ardına düşmüş saklı hayatların çırpınışlarını,
bir yaprağın gözyaşını bilir misiniz?
bir ağacın dalından kopuşunu kaç kez duydunuz
kaç milyon can gözyaşımıza bağladı umudunu,
yangına hıçkırıkla direnen feryatlara kim el oldu ki
acılardan acı bir yola düştü bakışlarım

geceye saklı duman kokusuna dokundu sabah
ben bir utanca uyandım bin kez,
bir ormana vurdum kendimi sabahın erinde
yürüdüm saatlerce bir önceki günün çığlıklarına dokunarak
toprağı kokladım, ağaçlara dokundum
can suyu verdim gözyaşlarımla her dalına ormanın
her nefesimden binlerce özürle,

yaşamın hıçkırıkları tıkadı nefesimi
sözlerim yenik
ellerim tutsak
boğuluyorum zalimin alevinde
çığlıkları saklamış toprağın haykırışına uyandım,
ve gökyüzü sırtını döndü.

K.Murat Çevik
1 Ağustos 2021, Bodrum

23. yılı tamamladık sevdiceğimle, bugün de böyle yazdım, söyledim.
Beni ben yapan, yaşamıma dokunan sevdiklerime selam ola.

Öğrenilen yıllar, öğretilen yaşam, öğrendiğim dünya üzerine..

kuş olup göçeydim
bu karanlığın utancına ortak olmayaydım,
zalimin zulmunü görmezden gelen
selamsız sabahlara eğik olmayaydım,

ah be felek,
sebepsiz sorguların akşamlarında
sevdaları ödünç verilmiş aşklarla kuşatılmışken
yorgun soluklarda doğumlara ara vermişken
bir güne eksilip, bin güne doğmuşken,
öğrendiğim sevdaya tutunmuşum;
kollarım kırılmış, sözcüklerim tutsak
akşamlarım alacaklı umutlarımdan,
ve yıllar öğretmekten yorulmamış ben öğrenmekten yorgun;

ah be felek,
sözcüklerim değiştirebilir sanmıştım dünyayı
ve öğrenmeye adanmış bir yanı aldatı ve kahpelik, bir yanı sevdalı bir bulutla buluştum,
yağmakla yağmamak arasında geçti ömrüm,
aşkı öğrendim, yanı başımda bir sevda filizlenirken
öğretilmeye başlayan hayatın sorgusuna dikildim, yarınlarım kuşatılmışken
soluksuz akşamların yıldızlarını eksilttim ufkumda,

balık olup deryayı arşınlayaydım,
sevdanı her soluğumda yeni yaşamlara sözlerken
sular yükselmiş, dalgalar almış gücümü ne ki,
ben ben olaymışım şu kahpe gülümseyişlerin ardına saklı korkuların karşısında,
ben ben olaymışım,
hançere tutkun öfkelerin içinden sıyrılmış cümlelerde,
dostlarıma bırakmaya yürek ister acılarımı,
sevdiklerimin canını acıtamam ki,
benden iyilik kalsın ardıma,
bir de sabahlar
soluklarımı, sevdalarımı ve aşkımı sakladığım sabahlar,
benden sevdalık kalsın ardıma
yalana tutsak kimliklerle yüzleşemediğim her anımın suçlusuyum,
yenik zamanların hesabı önümde,
gözlerimden geriye kalır ellerimde saklı hüzünler,
ben ardıma ne bırakabilirim ki
özgürlüğü özleyip tutsaklığa mahkum bırakılmışken,

an olup yapışaydım zalimin zulmüne yenik zamanların yakasına
ve işte öğrendiğim dünya,
ben sevdiceğime tutundum,
23 yılı geride bırakırken,
karanlık bir hain tuzak, bense acısını öfkesine katık eden bir yolcu
karanlık, sevgileri tüketmeye yeminli bir yobaz rüzgar
bense ellerimde biriktirmişim sözcüklerle işlediğim kalkanımı,
okuyorum, yazıyorum,
yürüyorum üstüne korku imparatorluklarının
tüm ezilmiş yalnızlıkları katık ederek
bir umut daha ekliyorum bakışlarıma
hayır bin umut oluyor kanat seslerinin gök gürültüsüyle harmanlandığı dünya,
öğrendiğim dünya
seni anlayıp anlatmak da bana düştü
bundandır yorgunluğumu saklamış cümlelerime yer bulamamaklığım,

K.Murat Çevik
11-12 Temmuz 2021, Bodrum

Yıl 1977
ilk kez çıkmıştım meydanlara altı aylık bir emekçiyken
yer Taksim
horon tepip türküler söylerken
dünya emekçilerine selam yollarken
ellerimizdeki yarınları büyütürken,
kurşun yağdı bayramımıza
panzerleri aktı üstümüze
öfke ve nefreti yaşam biçimine dönüştürmüş
faşist yağmurlarda boğulduk, can verdik
bir bayram günü zalimin zulmüne yenik düştü gülümseyişlerimiz
kana karıştı feryatlarımız
umutlarımızda
19 yaşımda ölüm yanıbaşımda büyüdü
kötülük denizinde belki boğulan ben olmadım ama
binlerce haykırışın sağır geleceği oldum,

ey ölümlerle beslenen korkak öfke,
ey yaşamlara düşman zalim zaman
sevgiye aç zavallı yoksunluğunuzdur,
yalnızlığınız
bundandır düşmanlığınız bayramlarımıza,
bundandır düşmanlığınız alın terinin kendini ifade edişine
bilgiye uzak zavallı çaresizliğinizdir,
kininiz
bundandır tahammülsüzlüğünüz okuyana, öğrenene
bundandır öfkeniz yazana, çizene, düşünene,

ama bu yürek
inadına aşk
inadına sevgi
inadına özgürlük solur
ama bu yürek
bağımsızlık sevdasını çeliğe terk etmez
salgınlara sarılan zulüm
nefesimizi çalan zulüm
yalana talana tohum salan zulüm
emeği ve emekçiyi çaresiz bırakan karanlığınızda boğulacaksınız.

K.Murat Çevik
1 mayıs 2021, Bodrum

Sözcüklere yüklemişiz acılarımızı
şiir olmuş umuda uzak geceler
bir saklı bahar
bir kar tanesi
bir sonbahar rengimiz olmuş,

sözcüklere saklamışız
aşksız uyanışların çaresiz yorgunluğunu
şiir olmuş soluğu yitik sabahlar
bir kayıp yıldız saklamış hüzünlerimi
bir perde ardına almış yorgun bakışlarımı
gün yüzümü ararken uyanmışım
yorgun bir yarına
düşünüyorum da
tarih boyunca çekilmiş tüm acıları bana ulaştıran sözcükler
söylenememiş binlerce düşünceyi saklamış sözcükler
cesareti geçmişin karanlığına bir şamar gibi inmiş sözcükler
hiç mi yorulmadılar,
ve tarih
sözcüklerini ardına alıp bugünümüze dokunanların bakışlarında soyutlanmış, tarih
yüzümüzdeki her çizgide yaşayan ozanlar,
yüreğimizdeki her atışla kucaklaştığımız aydınlar,
filozoflar,
o yüreklerine sözlü sözcüklerini bugünümüze taşıyan dünün umutları,
yaşama nedenlerimizi bize miras bırakanlar,
yüzümü gülümseten baharlarımsınız
ben de sözcüklerimi eğiterek kalacağım yarınlara
aşkı, sevdayı
sevgiyi, hoşgörüyü, dostluğu
yalansız bir tuvale döker gibi.

K.Murat Çevik
20 Nisan 2021, Bodrum