Bazen hüzündür
Bazen hüzündür duvarıma düşen gölgesi yaşanmışlıklarımın,
bazen sorgudaki duruşumdur uzaklaşmaya zorlandığım,
bazen özgürlük hissi gibidir kucakladığım sevgiler,
hüznüm, isyanım, öfkem yorgunluğumken
umudum, sevgilerim, dokunuşlarım, coşkum oldu,
satırlarım yaşama sebebim oldu,
anlamları, satırlarımın arasına saklanmış bir yaşama razı oldum çoğu kez,
anlamak ve anlaşılmak arasındaydı yolculuğum,
yorucuydu
tüketiyordu soluğumu,
değer kattığım her anın çalınacağı korkusuydu yarınlara güvensizliğim,
yine de dağlarımızın çalınacağını düşünememiştim
baharlarımızın ellerimizden alınacağını bir de,
her anıma saklanmış tükenmişliklerin arasından
yorgun sözcüklerim bulurdu bakışlarımı,
ormanlarımıza düşmanlığı düşünemezdim,
neyi eksik öğrendim
kötülüğün sınırı neydi, nasıl çiziliyordu,
zeytin ağacından neden korkulurdu,
gökyüzüne değmesinden bir ağacın neden korkulurdu,
bu zalim öfke
nereden beslenip yaşamlarımıza bir şamar gibi inmişti,
bu hain el
nasıl saklanmıştı bunca yılın arasında,
bu yalan dil
yılan gibi sokulurken yarınlarımıza,
hangi sözcükler kurtaracaktı bizi,
ve gün deli bir yağmurdan beklerken arınmayı
sen geldin dünyama yirmi yıl önce,
aydınlandım,
ışığım oldun
inadım oldun
umudum oldun
baharım oldun
sen geldin dünyama
bana nefes
bana sabah
bana göz oldun,
şimdi yorulmamış sözcüklerimle aralarım yarınları
sözcüklerim oldun aydınlık bakışlım,
sana bin gülümseyiş sakladım,
dokunmayı yasaklamamış tüm zamanların arasından.
K.Murat Çevik
3 eylül 2019, İzmir