Yüreğimin damlası
Elele tutuşan bin güneş çocuğundan da mutluydum,
aniden,
bir elimde günden sarı
bir elimde Ege’den mavi
toprak soludu
bir damla su düştü
gözlerimin değdiği o umudumu sakladığım ufka,
bilir misin?
O damlanın asla uzağımda olamayacağını,
bilir misin? Gözlerinden aşk topladığım ilkbahar
o damlanın ufkum ve uzaklıklarım kadar büyüdüğünü,
ben suyun izini sürdüm
o ufkumdaki damla yüreğime düşene dek,
yüreğimde bir damla taşıyarak
saatler günlere,
aylar yıllara dönüşürken
ve uzaklığı anlamsızlaştıran bir yağmur bulutunuz bile yoksa
ve zaman,
yitirilmekle yitirilmemekliğin kavgasına tutuşmuşsa
ve sonbaharlardan aşkın kokusunu ayıramıyorsanız hala
ve hanımeli kokusu yağmura inat ilkbaharları müjdeleyemiyorsa size,
en yoksul bakışlar saplanıyorsa birer birer o biçare yüreğinize,
okunamamışlığın yorgun sözlerinden doğan şiirlerim gibi,
anlatılması hep ertelenmiş duygularım gibi,
yüreğimin en telaşlı anında damlana dokunarak
doğduğum anı yazdım,
bir derin soluk alıp,
içime çektiğim yaşamsın
bitirmek istemediğim bir şiirsin her yerden gülümseyen..
K.Murat ÇEVİK
21.05.1998, Ankara