Bir eksik sevinç
Eksikti yaşanmışlıklarımız
nefeslerimize vurulmuş prangalarda yaşadık yıllar boyu
yüreklerimize düşen tutsaklıklarda buğulandı öfkesi umudumuzun
ne yağmurlar yağdı ellerimizde saklanmış sabahlara
ne fırtınalar ektik türkülerimizde
şiirlere saklandık, mısra olup dökülürken denizlere
şiirlere yaslandık, karanlığa bir mum olabilmek adına
geldi ve geçti ömür dediğin
ne ardına sığabildik ne de önüne geçebildik,
bir eksik sevinçti aradığımız belki de
bir eksik gülümseyiş
geldi oturdu dudaklarıma
kederim suskunken
gelinciklere uyandım
papatyalara yaslandım
ömür dediğin
bir gece ansızın öğretti unuttuklarımı bir kez daha
ellerime dokundum uzaklıkları kendine yasaklamış ellerime
umudum bir buluta döndü
kimbilir belki eksik yaşanmışlıklarımız
gülümseyiş zamanına dönüşecekti,
kimbilir gece utancı saklamaktan yorgun karanlıklara hesap soracaktı
ve işte tam o anda tüm sorgu sorularım döküldü dudaklarımdan,
gece ve gündüz birleşti soluğumda,
sırtımdaki kalleş hançerlerden biri eksildi bu sabah
bu sabah, yorgun yüreğim
sol kanadım bin martıya sözlendi
ben de flamingolara anlattım
sabahlara nasıl dokunulacağını,
karışlarcasına pedallarken İzmir’i
bedenimden ufkuma taşıdım umudunu soluk yapıp rüzgarım olanları.
K.Murat Çevik
1 Nisan 2019, İzmir