Bir Güneş Daha Yitirdik
2 Mart 2014 günü oğlunun (Onur Yaser Can’ın 24 Haziran 2010’da polis tarafından intihara sürüklenmesinin ardından) acılarına yürüyen arkadaşım Hatice Can’ın anısına.
Günün geceye dönüşemediği bir Ankara sabahı,
suskun bir yürek,
titrek bir yürek,
öfkeli bir yürek;
acısına yenik bir yoldaşımı sarmaladı bu kez de;
sabah ezberini bozarcasına bir karanlık olup dikildi karşıma
hiçbir ışığın aydınlatamadığı bir karanlık, çizdi yüzüme öfkenin tanıyamadığım bir boyutunu
acımı harmanlayan zamanın acımasız soluğu ile birleşti öfkem
denizlere sığamadım, gökyüzü dar geldi
ve ben azar azar yenildim sevdamızı ve aşklarımızı çalan zamana
ve güneşimizi bir kez daha yitirdik
geleceğe bırakabileceğimiz en güzel sözlerimiz birer birer uçtu dudaklarımızdan,
acımın önüne dikildi öfkem,
yitirilmiş bir sevgi yüklü gülümseyişin ardından,
yaşamı sevgiyle büyüten kocaman yürek; Hatice
iki evlat verdi, iki sevda yüklü gülümseyiş
birini aldılar elinden ölümün en zor ayında, bir haziran akşamında
ve Hatice dondurdu yaşamını,
o sevecen o kocaman yürek taşıyamayacağı bir öfkeyle,
değer verdiği her şeyden uzaklaşarak,
bir acıya mahkum etti kendini,
ve Hatice kendisi olmayı rededemedi,
tüm sevdiklerine Hatice’ce veda ederken
oğlunu elinden alanlara ve onların annelerine belki evlat nasıl yetiştirilmelinin dersini verircesine,
ve geride sevgi yüklü parçalanmış yürekler,
bizleri çaresizliğimizle başbaşa bırakırcasına veda etti ufkumuza.
Şimdi sol yanımızda, bakışları harman oldu bakışlarımızda
Cesareti ve sevdası kaldı ellerimizde;
çocuklarımıza miras,
şimdi yorulmuş tüm zamanlar boyunlarını eğmeliler
inancını direnişine sözlemiş arkadaşım, bizi affet
utancına ortak olduğumuz bu kirli yaşama son sözümüzü söyleyemediğimiz için,
seni kavganda senin boyutunda destekleyemediğimiz için,
bizi affet Can Hatice,
uğurlar olsun, yıldızlar yoldaşın olsun,
güneşte buluşmak üzere.
K.Murat Çevik
7 mart 2014, İzmir